Είναι ανάμεσα από την Ίο και τη Σαντορίνη και για χρόνια πολλά, ελάχιστοι ήξεραν τη Σίκινο! Το μικρό αυτό Κυκλαδίτικο διαμάντι με τις ελάχιστες επιλογές σε φαγητό και κολύμπι άλλα με την ατέρμονη αγκαλιά ξεκούρασης, χαλάρωσης και φιλοξενίας!
Στη Σίκινο θα ζήσεις πραγματικές διακοπές, αρκεί να πας για πάνω από 4-5 ημέρες. Σίγουρα θες μια μέρα για να συνηθίσεις τους πολύ χαλαρούς ρυθμούς της και να …βρεις τα κατατόπια. Πού είναι το μάρκετ; Τι ώρα πάει το λεωφορείο στη χώρα; Ποιοι είναι οι δύο ταξιτζήδες του νησιού; Και ποια τα μέρη που θα πηγαίνεις για φαγητό στη Σίκινο. Σε ένα 24ωρο θα τα ξέρεις όλα!
Τις έχω καταγράψει πιο κάτω και αν τις διαβάσεις και μαγευτείς από το μικροσκοπικό αυτό νησί θυμίζω το εξής. Το ταξίδι ξεκινάει τη στιγμή που κλείνεις τα ακτοπλοϊκά σου, μέσω της Ferryscanner.com.
Οι παραλίες του νησιού που μπορείς να πας με αμάξι ή με το λεωφορείο, είναι όλες και όλες τρεις. Η Αλοπορονοία, ο Άγιος Γεώργιος και το Δαλισκάρι (λίγο πιο δύσβατο). Δοκίμασε να έρθεις στον Άγιο Γεώργιο πριν τις 10:30 το πρωί. Δηλαδή θα είσαι στην παραλία, πριν το λεωφορείο φέρει τους πρώτους ταξιδιώτες και πολύ πιθανόν (σχεδόν σίγουρο θα πω) να έχεις την παραλία, μόνο για σένα! Μια εμπειρία που αξίζει να ζήσεις στη Σίκινο.
Είναι ακριβώς πάνω από τη χώρα και είναι αρκετός κόπος για να ανέβεις. Αξίζει όμως γιατί θα δεις τη Σίκινο από ψηλά και όχι μόνο. H διαδρομή ξεκινάει από το Κάστρο στη Χώρα. Αφού ανέβεις μερικά σκαλιά θα συναντήσεις τους παροπλισμένους ανεμόμυλους που είναι ο προάγγελος ότι είσαι αρκετά ψηλά! Μερικά σκαλιά πιο πάνω, θα βρεις το εκκλησάκι του Ελύτη. Αυτό το εκκλησάκι αυτό, ήταν επιθυμία του ποιητή. Το ύμνησε στο «Άξιον Εστί» και αν και ίδιος δεν είχε επισκεφθεί ποτέ το νησί, ήταν επιθυμία του να χτιστεί η Παναγία η Παντοχαρά. Το τάμα εκπληρώθηκε μετά το θάνατο του από τη σύντροφό.
Αρκετά ακόμα σκαλιά και έχεις φτάσει στο ξωκλήσι της Αγίας Άννας που είναι δίπλα ακριβώς η είσοδος για το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (ή Χρυσοπηγής). Η θέα από εκεί θα σου κόψει την ανάσα. Θα δεις τη Σαντορίνη από μακριά, το απέραντο γαλάζιο, αρκετό γκρεμό και ένα κουκλίστικο μοναστήρι. Στο μοναστήρι υπάρχει μόνιμη φωτογραφική έκθεση για τη ζωή των μοναχών. Κάτι αρκετά συγκινητικό σε όποιο θρήσκευμα και αν ανήκεις. Μέσα στο μοναστήρι σε περιμένει κρύο νερό και αναμνηστικά αν θες να αγοράσεις. Εγώ αγόρασα λικέρ λεμόνι και ήταν πολύ γευστικό. Εχω δηλαδή κάτι πολύ ιδιαίτερο για να θυμάμαι τη Σίκινο! Μέσα στο μοναστήρι υπάρχει και ένα σημείο που ίσως να σε ανατριχιάσει. Είναι ένα σημείο – μνημείο από το οποίο πηδούσαν οι μοναχές για να σωθούν από τους πειρατές.
Το φαγητό στο νησί αυτό, δεν είναι κάτι τρομερό. Δε θα ζήσεις πολύ εντυπωσιακές γαστρονομικές στιγμές όμως θα μείνεις ευχαριστημένος. Το απλό φαγητό του νησιού και οι λίγες επιλογές σε ταβέρνες και εστιατόρια αρκούν για να περάσεις καλά. Σίγουρα, όλοι θα σου πουν να πας στο “Στέκι του Γαρμπή” και να δοκιμάσεις το Σικινιώτικο σουβλάκι. Το ίδιο σου λέω και εγώ. Είναι καταπληκτικό μέσα στην απλότητά του. Πρόκειται για καλαμάκι χοιρινό σε πίτα, με ντομάτα και ξυνόγαλο. Τυρί που το συναντάς συχνά στη Σίκινο. Αξίζει, να πάτε!
Αν βοηθάει ο καιρός, τότε είναι μια καταπληκτική εμπειρία. Ο “ΝΕΜΟ” δηλαδή ο Σάββας είναι αυτός ο αγαπημένος κύριος που έχει κάθε τέτοιο μικρό νησί, που με το καίκι του κάνει βαρκάδες επί πληρωμή. Η εκδρομή διαρκεί περίπου 4 ώρες και κοστίζει 30€ το άτομο. Περιλαμβάνει tour σε 3-4 παραλίες (ανάλογα προς τα που φυσάει ο άνεμος, τα location αλλάζουν) και έχει ποικιλία τυριών και αλλαντικών μαζί με δροσερά φρούτα και παγωμένο νερό!
Ίσως, να το έχετε δει σε αρκετά video που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Οι απονερίστας (#aponeristas) είναι οι νεολαία του νησιού που βουτάει στα απόνερα του καραβιού, κάθε φορά που αυτό φεύγει από τη Σίκινο. Ένα έθιμο που κρατάει χρόνια και είναι ο τρόπος που οι ντόπιοι αποχαιρετούν τους ταξιδιώτες του νησιού. Ένα δικό μου video θα βρείτε εδώ. Σας εύχομαι να βρεθείτε μια φορά στη Σίκινο και να το δείτε από κοντά, είναι πραγματικά εντυπωσιακό.